Sperwer
De Sperwer komt zo’n 2 maal per jaar langs voor voedsel, in ’t begin van het jaar en in ’t najaar zowel de man als de vrouw, deze keer was het weer de man.
Opvallend is de gele iris, net als de fijn gebandeerde borst en de dunne maar krachtige, gele poten. Sperwers hebben stompe vleugels met een relatief groot oppervlak.
De vleugels zijn veel breder dan van valken, waarvoor ze vaak worden aangezien.
Opvallend is het grote verschil in formaat tussen mannetje en vrouwtje.
Vrouwtjes zijn groter en zwaarder dan mannetjes en jagen op grotere prooien dan mannetjes.
De lengte van kop tot staart varieert van 28 tot 38 centimeter.
Zangvogels zijn de voornaamste prooi, met name huismus, vink, merel, spreeuw en mees.
Het vrouwtje vangt ook grotere prooien als de Turkse tortel. De sperwer jaagt vanuit dekking, of met een plotselinge, snelle vlucht in het voorbijgaan.
De sperwer bouwt ieder jaar hoog in de bomen een nieuw nest, waarin één tot zes, maar meestal vier of vijf eieren worden gelegd.
De sperwer is in Nederland en Vlaanderen geen zeldzame vogel meer.
Tussen 1965-1970 was het nog een uiterst schaarse broedvogel van bosgebieden op de zandgronden.
Daarna volgde een geleidelijk herstel.
In de oorspronkelijke broedgebieden nam het aantal toe en er volgde een uitbreiding van het broedareaal naar de laaggelegen gebieden in Nederland en Vlaanderen.
In Nederland broedt de sperwer nu zelfs al in grote steden. Rond 1990 werd een niveau bereikt dat daarna (in ieder geval tot 2007) niet opvallend hoger of lager werd.
Het aantal broedparen rond 2000 in Nederland wordt geschat op 4000 tot 5000 paar en in Vlaanderen op 1500 tot 2500 paar.
Bron Wikipedia 
